اينجا، دور از او عظمتش را در بر دارم و با اينكه نمي‌بينمش مي‌دانم آرام، هموارگي خود را مي‌زيد

رفتم! به جايي كه مي‌گويند ملتهب‌ترين خورشيد و تهي‌ترين سرزمين‌هاي پر ز ماسه را دارد
رفتم تا از "كوير" بشنوم .... و آن‌چه بسيار گفت سكوت بود
در آغوشش كه رها شدم دانستم كه به گهواره‌ي ديرينه‌ام آرميده‌ام، خورشيد چنان گرم مرا دربر گرفت كه باد آمد و تمام گلايه‌ها را به نمكزار پشت تل‌ها سپرد

من" كه رها شد ايستادم، بسيار تازه بودم از آن‌چه مي‌ديدم. كوير "من" را به من سپرده بود . "من" كه آرام پاي برهنه‌اش را تا بالاي تل‌‌‌‌‌‌ها مي‌برد، من بودم