من حرف‌هاي ساده
تكرارهاي هميشگي را
كلمه مي‌سازم، مي‌نويسم
و تو دوست مي‌داري شعرهايم را
تو بي‌خبري كه اين حرف‌ها شايد
همان روزهاي منگ
همان سرگيجه‌هاي همواره‌اند
بيا! دست هيچ كس را مگير، تنها
قلبت را فراخ، چشمانت را خوب باز كن
بي‌هيچ سخن، گوش بسپار
بي‌گمان دورتر از صداي دغدغه‌ها
هنوز ندايي هست
ور مرا سنگ صبور مي‌نامي
ور تو لبخندم را مي‌بيني
با گوشه چشم به قلبم بنگر
كه پراست از اميد به ندا
پر از طراوت، پر از پاكي، پر از نور
دستت را دراز كن
عيبي ندارد
گوشه‌اي از نور را بدون ترس
بچين